لذّت برتر(۲)💖

درمطلب قبلی نوشته شده👈

آیت الله بهجت ره فرمودند:

 اگر مردم لذت نماز را بدانند خواهند دانست که در دنیا لذتی بالاتر از لذت نماز نیست. 

"نماز، جامی است از اَلَذّ لذایذ که چنین خمری خوشگوار در عالمِ وجود نیست!

نماز ، اعظم مظاهر عبودیّت است که در آن، توجه به حقّ می‎شود.

تمام لذت‎ها روحی است و آنچه از لذات که در طیب [عطر] و یا از راه نساء به صورت حلال تکوینا ً مطلوب است،

بیش از آن و به مراتب بالاتر،

در نماز است... اما اگر کسی با وجود این همه مشوِّقات از قرآن و اخبار برای سیر و کمال، از آنها بهره‎مند نشود، در عقل او خلل است. نماز خواندن برای اهلش مانند حلوا خوردن است؛ لذا از نماز خواندن، خسته نمی‎شوند. " 

اگرنمازگزار حقیقی و اهل، سر سجاده بنشیند در واقع سر سفره نشسته است و همان التذاذی را که اهل دنیا از خور و خواب می برند و خوردن را نه به عنوان یک امر مشقت بار

که به عنوان امر شادی آور و لذت بخش

دنبال می کنند او نیز نماز را به مثابه امری شادی آور و لذت بخش دنبال می کند. تعبیری که آیت الله بهجت در این باره به کار می برند تعبیر زیبایی است: "نماز خواندن برای اهلش مانند حلوا خوردن است." 

وقتی میگیم الهی ظلمت نفسی وغفرلی: یعنی خدایا منوببخش که به خودم ظلم کردم.یعنی منوببخش که ازباتوبودن لذت نبردم.چون خداماروآفریده که برترین  لذت یعنی لذت معنوی ببریم..وخداهمچون مادری مهربان دوست داره به بنده ش خوش بگذره اما گناه مزاج روحی ماروبهم میزنه و روحمان کوچک شده اسیر جسم میشه وفقط ازمادیات خوشش میاد و نه ازمعنویات و گناه باعث میشه لذت بخش ترین عبادات یعنی نماز برای انسان سنگین وسخت بشه.